អត្ថបទព័ត៌មានស្តីពីវប្បធម៌ និងប្រពៃណី ក្រោមប្រធានបទ “របាំខ្មែរអាចចែកចេញជាបីប្រភេទធំៗគឺ របាំបុរាណ របាំប្រជាប្រិយ និងរបាំជនជាតិ”

របាំបុរាណខ្មែរជាទម្រង់នៃរបាំខ្មែរពីដើមមកសម្តែងសម្រាប់តែព្រះរាជវង្ស។ របាំមានធាតុផ្សំជាច្រើនដូចគ្នានឹងរបាំបុរាណថៃ។ ក្នុងអំឡុងពាក់កណ្តាលសតវត្សទី20 វាត្រូវបានណែនាំដល់សាធារណជន ដែលឥឡូវនេះវានៅតែជានិមិត្តរូបនៃវប្បធម៌ខ្មែរ ដែលជារឿយៗត្រូវបានសម្តែងក្នុងអំឡុងពេលព្រឹត្តិការណ៍សាធារណៈ ថ្ងៃឈប់សម្រាក និងសម្រាប់អ្នកទេសចរដែលមកទស្សនាកម្ពុជា។

របាំបុរាណខ្មែរល្បីខាងប្រើដៃជើងសម្ដែងអារម្មណ៍ មានកាយវិការខុសៗគ្នាចំនួន4,000 នៅក្នុងប្រភេទរបាំនេះ។ របាំបុរាណខ្មែរ ត្រូវបានគេស្គាល់ថាជារបាំព្រះរាជទ្រព្យរបស់ប្រទេសកម្ពុជា ត្រូវបានជ្រើសរើសជាស្នាដៃមួយក្នុងចំណោមស្នាដៃសំខាន់ៗរបស់អង្គការយូណេស្កូ នៃបេតិកភណ្ឌអរូបីនៃមនុស្សជាតិ។

របាំប្រជាប្រិយខ្មែរដែលសម្តែងជូនទស្សនិកជនមានល្បឿនលឿន។ ក្បាច់ និងកាយវិការមិនមានក្បាច់ដូចរបាំបុរាណខ្មែរទេ។ អ្នករាំរបាំប្រជាប្រិយស្លៀកសម្លៀកបំពាក់របស់ប្រជាជនដែលពួកគេកំពុងបង្ហាញ ដូចជា ជនជាតិចាម កុលសម្ព័ន្ធភ្នំ និងកសិករ។ តន្ត្រីរបាំប្រជាប្រិយត្រូវបានប្រគុំដោយវង់ភ្លេងមហោរី។ របាំប្រជាប្រិយមួយគឺរបាំដូងរបស់ខ្មែរ ដែលជារបាំដែលមានការរាំពីដើមដូងជាមួយអ្នករាំប្រុសស្រី។ របាំនេះមានដើមកំណើតនៅប្រហែលឆ្នាំ1960 ពីស្រុករមាសហែក ខេត្តស្វាយរៀង។

របាំជនជាតិខ្មែរ (ឬរបាំសង្គម) គឺជារបាំនៅក្នុងពិធីជួបជុំសង្គម។ របាំបែបនេះរួមមាន រាំវង់ រាំក្បាច់ រាំសារ៉ាវ៉ាន់ និងឡាំលាវ។ របាំមួយចំនួននេះទទួលឥទ្ធិពលពីរបាំប្រពៃណីរបស់ប្រទេសឡាវ។ របាំផ្សេងទៀតដូចជា រំដួលលិចទឹកខ្ចីពីរបាំបុរាណរបស់រាជវាំង។ របាំសង្គមផ្សេងទៀតមកពីជុំវិញពិភពលោកបានជះឥទ្ធិពលដល់វប្បធម៌សង្គមខ្មែរ រួមមាន ចា-ឆា បូឡេរ៉ូ និងម៉ាឌីសុន។